مرور فیلم “احضار: آخرین مراسم” ؛ یک لفاظی درباره گذشته

هنگامی که “احضار” (2013) منتشر شد ، هیچ کس انتظار نداشت که این یکی از محبوب ترین سریال های ترسناک تاریخ شود. “احضار” زندگی جدیدی را در ژانر ماوراء طبیعی نفس کشید و ده ها فیلم الهام بخش ساخته شد. با این حال ، پس از قسمت دوم ، این سریال از نظر کیفیت – از نظر کیفیت – سقوط کرد و دیگر نتوانست به گذشته باشکوه خود نزدیک شود. احضار 4 تلاش قابل احترام تری نسبت به نسخه های قبلی است ، اما نسخه هرگز به هم نمی رسد. در این مقاله می توانید بررسی “احضار: آخرین مناسک” را بخوانید.

هشدار در بررسی فیلم “تماس 4 مراسم آخر” ، خطر ورود به داستان وجود دارد.

مایکل چاوز با نفرین لورونا (2019) نشان داد که او در بهترین حالت یک فیلمساز متوسط ​​است. اما به دلایل ناشناخته ، “احضار” به بخش اصلی این سریال تبدیل شده است. “آخرین مراسم” از پیشینیان خود بهتر است ، اما لزوماً بهبودی نیست. این فیلم نه سقوط می کند و نه قله ، این نوعی موضع آگاهانه است. چاوز می خواهد به فرمول های جیمز ون اعتماد کند و آنچه را که طرفداران می خواهند تحویل دهد ، در نگاه اول به نظر نمی رسد که گمراه شده است. به نظر می رسد این فیلم شباهت های زیادی با دو بخش اول دارد ، اما وقتی به جزئیات بیشتری نگاه می کنیم ، هیچ خبری از آن ریتم باشکوه یا آن ترس و اضطراب زیر جلدی برای دقایقی احساس نمی شود. “احضار 1” به پریدن تکیه نکرد ، همه به حالت تعلیق درآمده بود. در مقایسه با آن ، “آخرین مراسم” فقط به عنوان “مسابقات ایمن” قابل توصیف است.

البته قرار است این فیلم برای وارن یک پول عالی باشد و از این منظر ، گوشه ها را قطع نمی کند. مایکل چاوز در تلاش است تا پایان ارزشمندی را به یک حق رای دادن ارائه دهد که ترکیبی از وحشت و ترس با ایمان و بشریت است. آیا موفق است؟ به عنوان یک فیلم ترسناک ، قطعاً نه. در اینجا چیزی برای ترس وجود ندارد ، ما از ناشناخته ها می ترسیم و در “آخرین آیین” همه چیز آشنا و تکراری است. اما برای طرفداران این مجموعه ، ملاقات با اد و لورن وارن دوباره به اندازه کافی شیرین است که نقاط ضعف را کاهش می دهد. با این حال ، وقتی دو بخش اول را به یاد می آوریم ، کیفیت کیفیت بیش از حد مشخص است که نادیده گرفته می شود.

“شیطان مرا مجبور کرد” (2021) او سعی کرد با اضافه کردن حداقل نیمی از عناصر محاکمه (و ایده دفاع از متهم) متفاوت باشد ، اما “آخرین آیین” حتی همان شگفتی ها را ارائه نمی داد. نکته جالب این است که بدون اضافه کردن چیزی به مجموعه ، یک retcon غیر ضروری از نسخه جیمز یک است. این فیلم با جوانی اد و لورن آغاز می شود ، هنگامی که لورن باردار بود اما هنوز از ماجراهای فوق طبیعی خود دست کشید. کتابهای فلش! در حالی که یک آینه اسیر شده را معاینه می کند ، ناگهان به یک بیمار زحمتکش تبدیل می شود و عجله می کند ، نوزادانش برای یک دقیقه از آنجا دور می شوند و سپس برمی گردند. این شروع بدی نیست و به ما نشان می دهد که دختر خانواده ، جودی (میا تاممینسون) نقش مهمی در داستان خواهد داشت.

سپس به سال 1986 می رویم ، جایی که جودی همه بزرگ شده است و در یک رابطه عاشقانه با سابق کپ تونی (بن هاردی). چاوز سعی می کند از طریق رابطه خود با تونی و EUD یک کمدی ایجاد کند. از قضا ، این خیلی بد کار نمی کند. لحظات خنده دار فیلم جذاب تر از لحظات ترسناک آن است. با این حال ، کل داستان جودی و تونی یک کلیشه است و ما چیزهای زیادی مانند این را تجربه کرده ایم ، اما خوشبختانه آزار دهنده نیست. لحظاتی که با آنها روبرو می شویم نیز قابل قبول است. پاتریک ویلسون و ویرا فارمیگا واقعاً بهترین زوج هایی هستند که در ژانر ترسناک دیده ایم.

“احضار: آخرین مراسم” پس از مقدمه به همان الگوی آشنا باز می گردد. دو داستان برای نقل قول زیر: یکی وارن ، دیگری خانواده ای ناامید است که خانه وی فتح شده است. نکته وحشت روانی که زمانی در دست جیمز ون بود ، به تکرار مکانیکی یک فرمول تبدیل شده است. پرش های قابل پیش بینی ، صداهای عجیب اما ناکارآمد و ارواح که هیچ کس از آن نمی ترسد. نیمه دوم فیلم یک بازسازی بی پرده از “Summon 2” است نه به عنوان یک حق رای دادن محبوب. خانواده Smorel باقی خواهند ماند و مربوط به پایان عنصر کودک نخواهد بود. این فیلم از ما می خواهد که نگران آنها باشیم ، اما ما چیزی در مورد آنها نمی دانیم.

از طرف دیگر ، فیلم شیطانی واقعاً مهم نیست. فراموش کردن والوک در “احضار 2” غیرممکن است. او شخصیتی است که من امیدوار بودم که در چهارمین انتقام انتقام قرار بگیرم ، اما در عوض چاوز به سمت شر می چرخد ​​که نه ریشه دارد و نه وجود خاصی دارد. از پیرزن تا تبر ، ارواح سرگردان فیلم امری عادی است و نباید به کابوس تبدیل شود. مشکل واقعی “فراخوانی 4” این است که اغلب به عدم ترسیدن در پایان می رسد. این فیلم چنان با قوانین خاص خود به دام افتاده است که هیچ تلاشی برای شکستن آنها نمی کند. همه چیز از ابتدا تا انتها در لبه پیش بینی مطلق حرکت می کند.

بنابراین ما قبل از رسیدن حتی سکانس ها را تماشا کردیم: چراغ ها کم رنگ می شوند ، صداها خاموش می شوند ، موجودات در سایه ها می ایستند ، وقتی نور روشن می شود ، حتی دنباله ای که جودی در اتاق آینه ایستاده است بسیار قابل پیش بینی است. ممکن است عجیب به نظر برسد ، اما چاوز حتی کوچکترین تلاشی را برای تعجب یا اشتباه انجام نمی دهد. او از ترس های سطحی راضی است ، مشابه آن که در تمام فیلم های ترسناک تجربه می کنیم.

“آخرین آیین” یک فاجعه نیست. این میراث مجموعه را از بین نمی برد. این بهتر از اکثر نسخه های فرومایه است و وزن عاطفی وداع را به اد و لورن وارن می بخشد. با این حال ، این فیلم نسبت به گذشته بیش از حد متناسب است ، گویی از تغییر می ترسد. برای طرفداران این حق رای دادن ، “Summon 4” وداع با شخصیت های محبوب آنها است ، اما برای طرفداران ژانر ترسناک ، این فیلم یادآوری دردناکی است که چقدر این مجموعه شگفت انگیز بود و چگونه در تکرار و کلیشه ها قرار گرفت.

گواهی تماس: آخرین مناسک

کارگردان: مایکل چاوز
نویسنده: ایان ب. گلدبرگ ، ریچارد نینگ
بازیگران: Vira Faramiga ، Patrick Wilson ، Mia Tammineson ، Ben Hardy ، Shannon Cook ، Steve Coletter ، Eliot Kuwan ، Kate Fahi
محصول: 2025 ، ایالات متحده
نمره سایت IMDB برای فیلم: 6.3 از 10
رتبه بندی فیلم در Rott Tomos: 59 ٪
خلاصه داستان: 1964 ، اد و لورن وارن در یکی از اولین موارد خود شرکت می کنند. یک مورد که در اطراف یک آینه فتح شده گرد می شود. لورن که در آن زمان باردار بود ، به سمت آینه می چرخد ​​و بلافاصله درد زایمان را احساس می کند. او به بیمارستان منتقل می شود ، اما دختر آنها هنوز متولد شده است و قبل از بازگشت به زندگی ، یک دقیقه درگذشت. سالها بعد ، در سال 1986 ، جودی همه بزرگ شده است و به دلیل وضعیت قلبی ، چرخ ها دیگر با نیروهای ماوراء طبیعی نمی جنگند. بعداً در پنسیلوانیا ، همان آینه شیطانی ناگهان در روح او یافت می شود و خانواده Smorel را می ترساند. اکنون اد و لورن باید خود را در معرض خطر قرار دهند تا به این خانواده کمک کنند …

بررسی فیلم “احضار: آخرین مراسم” دیدگاه شخصی نویسنده است و لزوماً موقعیت Digikala Meg نیست.

منبع: Digikala meg