جایزه نوبل فیزیک به تحقیقات اولیه می رود که منجر به رایانه های کوانتومی امروز شد

سه فیزیکدان روز پنجشنبه به دلیل کار خود در مورد مکانیک کوانتومی در دهه 1980 ، جایزه نوبل فیزیک 2025 را دریافت کردند. محققان جان کلارک ، میشل دوورت و جان مارتینیس یک مدار بدون مقاومت الکتریکی ایجاد کردند تا پدیده ای را به نام تونل سازی کوانتومی نشان دهند ، یا اینکه چگونه اتمها و ذرات زیر اتمی می توانند از طریق مواد سد حرکت کنند که نباید بتوانند از آن عبور کنند.

این همه تئوری بود قبل از اینکه کلارک ، Devoret و Martinis مدار را ایجاد کنند. اما آزمایشات آنها نشان داد که تونل زنی در یک مدار فیزیکی امکان پذیر است ، که بعداً به ترانزیستورهای مدرن و میدان نوپا محاسبات کوانتومی منجر شد.

کلارک در تماس تلفنی با خبرنگاران در مراسم نوبل گفت: “من با تلفن همراه خود صحبت می کنم و گمان می کنم شما هم هستید و یکی از دلایل اصلی کار تلفن همراه به دلیل این همه کارها است.” او گفت که از دریافت این جایزه “کاملاً متحیر” شده است ، رویترز گزارش شده

کلارک رهبری تیم محققان در دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی ، جایی که او استادی خود را در سال 1969 آغاز کرد و استاد برجسته است. در طی چند دهه ، کار اولیه سه گانه گسترش یافت تا اساس رایانه های کوانتومی مدرن را تشکیل دهد.

هر دو مارتینیس و Devoret محاسبات کوانتومی را در Google مطالعه کردند. در سال 2019 ، مارتینیس ، سپس رهبری سخت افزار تیم کوانتومی AI Google و سایر محققان ایجاد یک رایانه با “برتری کوانتومی” را بسیار سریعتر از حل یک مشکل از سریعترین ابر رایانه اعلام کردند. وی نقش خود را در گوگل ترک کرد ، اما هنوز هم استاد دانشگاه ییل و دانشگاه کالیفرنیا ، سانتا بارابا است. Devoret دانشمند اصلی سخت افزار کوانتومی در Google Quantum AI و استاد دانشگاه کالیفرنیا ، سانتا باربارا است.

این سه نفر برای کسب بالاترین جایزه علمی ، از جمله مکس پلانک در سال 1918 و آلبرت انیشتین در سال 1921 ، به گروه نادر فیزیکدانان در سراسر جهان می پیوندند.